 |
| Φωτογραφία από το: http://e-trovato.blogspot.com |
Όπως και σε άλλα ποτάμια, το νερό υποσκάπτει τα πετρώματα δημιουργώντας δίοδο, αφήνοντας τα υπερκείμενα πετρώματα ανέπαφα. Έτσι δημιουργείται μια φυσική γεφύρωση πάνω από το ποτάμι, που η λαϊκή παράδοση την επενδύει με θρύλους και ιστορίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Θεογέφυρο στον ποταμό Καλαμά, με τις τοπικές ιστορίες περί Θείου κατασκευάσματος. 33
Έτσι και στην περίπτωση του γεφυριού της Αγάπης ο θρύλος αναφέρει:
- '' Κάποτε στην περιοχή αυτή υπήρχαν δυο στάνες κτηνοτρόφων. Η μια βρισκόταν προς το μέρος που σήμερα βρίσκεται το Τροβάτο και η άλλη προς το μέρος που σήμερα βρίσκονται τα Βραγγιανά. Οι δυο οικογένειες των κτηνοτρόφων δεν είχαν αγαθές σχέσεις και το ποτάμι, που τότε είχε πολύ νερό και ήταν σχεδόν αδιάβατο, αποτελούσε και το όριο για τα βοσκοτόπια τους. Κάποτε η κόρη του κτηνοτρόφου που βρισκόταν προς το μέρος που σήμερα βρίσκονται τα Βραγγιανά, πήγε στο ποτάμι να πλύνει. Από την άλλη μεριά του ποταμιού την είδε ο νέος της άλλης οικογένειας, της μίλησε γλυκά και της είπε πως θα την περιμένει πάντα εκεί να τη βλέπει κάθε φορά που θα έρχεται να πλύνει. Και επειδή τα μάτια στέλνουν τις πιο αδιάψευστες ερωτικές επιστολές, η κόρη όλο και πιο συχνά ερχόταν να πλύνει και να βλέπει το νέο και έτσι τα δυο παιδιά ερωτεύθηκαν βαθύτατα. Και, κάθε φορά που η κόρη ερχόταν να πλύνει, ο νέος πήγαινε και της έκανε συντροφιά από την απέναντι μεριά του ποταμιού και πολλές φορές της έπαιζε και κάποιο ερωτικό σκοπό με την φλογέρα του, εξωτερικεύοντας και με τον τρόπο αυτό τα αισθήματά του. Και ενώ έλεγαν λόγια αγάπης και φλέγονταν από τον πόθο, ο καιρός περνούσε αλλά ήταν αδύνατο να συναντηθούν, γιατί το ποτάμι ήταν βαθύ και ορμητικό και δεν υπήρχε γεφύρι να περάσουν και ν' ανταμωθούν.
Κάθονταν στις απέναντι όχθες του ποταμιού ώρες πολλές και κοιτάζονταν, αλλά το αδιέξοδο συνεχιζόταν καθώς περνούσε ο χρόνος και ο έρωτας έβαζε συνέχεια ξύλα στο καμίνι του πόθου.
Οι νέοι, πάνω στο αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί και μπροστά στον κίνδυνο να γίνουν αντιληπτοί από τους γονείς τους και να τους στερήσουν ακόμη και τη δυνατότητα να βλέπονται, αποφάσισαν και οι δυο να γονατίσουν και να παρακαλέσουν την Παναγία να δώσει διέξοδο στο αδιέξοδό τους. Και πράγματι, κατά την παράδοση, η Παναγία που κατανοεί τους νέους με τα αγνά αισθήματα, έπιασε με τα χέρια της και ένωσε τις δυο απέναντι όχθες του ποταμιού, σχηματίζοντας έτσι γεφύρι. Τα δυο παιδιά έμειναν έκπληκτα αρχικά, ύστερα ευχαρίστησαν την Παναγία και τρέχοντας πάνω στο γεφύρι, στην πιασμένη γη, δηλαδή στο πέρασμα που δημιουργήθηκε, αγκαλιάστηκαν με αγάπη και πόθο περίπου στο μέσον και έδωσαν τον αιώνιο όρκο αγάπης και αφοσίωσης ''. 34
Εκτός από τη λαϊκή αυτή ιστορία, στην περιοχή υπάρχουν και κάποιες προλήψεις σχετιζόμενες με την ύπαρξη του γεφυριού της Αγάπης
''Πολλές ιστορίες και πολλά περιστατικά αφηγούνται ότι συνέβησαν και συμβαίνουν στο μέρος αυτό. Άλλοι υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα ότι όποιος ερωτευμένος ή ερωτευμένη σταθεί πάνω στην Πιασμένη Γη ή στο Γεφύρι της Αγάπης και κάνει μια ευχή για την αγαπημένη του ή τον αγαπημένο της θα πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε.
Άλλοι λένε ότι πάνω στο Γεφύρι της Αγάπης βγαίνουν κάθε βράδυ λυγερόκορμες και όμορφες Νεράιδες και διασκεδάζουν ή γνέθουν και ότι τις έχουν δει πολλοί τσοπάνηδες της περιοχής.
Άλλοι πάλι αφηγούνται παράξενα πράγματα: Ο θείος μου Γρηγόρης Α. Σαλαγιάννης, που έβοσκε τα ζυγούρια εκεί κοντά, μου έλεγε ότι πολλά βράδια, όταν περνούσε πάνω από την Πιασμένη Γη, τον ακολουθούσε ένα μαύρο σκυλάκι που του κουνούσε συνεχώς την ουρά, αλλά τα δικά του τσομπανόσκυλα δεν το έβλεπαν και δεν το αλυχτούσαν. Το είπε αυτό στον πατέρα του και εκείνος του συνέστησε να μην φοβάται, αλλά αν ήθελε να απαλλαγεί από την παρουσία του σκυλιού να το πυροβολήσει με το αριστερό του χέρι. Κάποια φορά που προσπάθησε να το πυροβολήσει το σκυλάκι εξαφανίστηκε αμέσως και από τότε δεν ξαναπαρουσιάστηκε.'' 35
Άλλοι πάλι αφηγούνται παράξενα πράγματα: Ο θείος μου Γρηγόρης Α. Σαλαγιάννης, που έβοσκε τα ζυγούρια εκεί κοντά, μου έλεγε ότι πολλά βράδια, όταν περνούσε πάνω από την Πιασμένη Γη, τον ακολουθούσε ένα μαύρο σκυλάκι που του κουνούσε συνεχώς την ουρά, αλλά τα δικά του τσομπανόσκυλα δεν το έβλεπαν και δεν το αλυχτούσαν. Το είπε αυτό στον πατέρα του και εκείνος του συνέστησε να μην φοβάται, αλλά αν ήθελε να απαλλαγεί από την παρουσία του σκυλιού να το πυροβολήσει με το αριστερό του χέρι. Κάποια φορά που προσπάθησε να το πυροβολήσει το σκυλάκι εξαφανίστηκε αμέσως και από τότε δεν ξαναπαρουσιάστηκε.'' 35
Για να επισκεφθεί κάποιος σήμερα το γεφύρι της Αγάπης, θα συναντήσει ενημερωτική πινακίδα πάνω στον κεντρικό δρόμο, που θα τον κατευθύνει.
--
32. Ο εντοπισμός της περιοχής και του γεφυριού της Αγάπης έγινε μέσω του ιστολογίου ''Τροβάτο Ευρυτανίας'' στην διεύθυνση: http://e-trovato.blogspot.com/ , από το βιβλίο του Παναγιώτη Σαλαγιάννη ''Το Τροβάτο Αγράφων"
33. Σπύρου Ι. Μαντά: ''Το γεφύρι και ο Ηπειρώτης'' σελ.92
34. http://e-trovato.blogspot.com/2011/01/blog-post_20.html
35. όμοια
Στοιχεία περιοχής:
Υψόμετρο: 810 μ. γεωγραφικό ύψος: 39ο 12'25.53''Ν , γεωγραφικό πλάτος: 21ο37'20.32''Ε .
.png "English"){kind=small}
