
Όλο το βόρειο τμήμα της Ευρυτανίας που διαρρέει ο Μέγδοβας , είχε σαν μοναδικά περάσματα του ποταμού τα γεφύρια της Βίνιανης , της Κότσιτας και το Μέγα γεφύρι στο χωριό Νεράιδα . Αν προσθέσουμε τα καρέλια του Ζαχαρή και του Τσιρώνη , βλέπουμε ότι μόνο πέντε ασφαλή περάσματα υπήρχαν για να εξυπηρετούν τις μετακινήσεις κατά την διάρκεια των περιόδων που τα νερά του Μέγδοβα ήταν αδιάβατα .

Η θεμελίωση στο γεφύρι στα Κότσιτα είχε γίνει στα βράχια της όχθης , δέκα μέτρα περίπου πάνω από την επιφάνεια του νερού και η δουλειά των κατασκευαστών του ήταν ιδιαίτερα επιμελημένη . Για την κατασκευή του απαιτήθηκαν δύο προσπάθειες , διότι η πρώτη δεν ολοκληρώθηκε , γιατί μία ξαφνική κατεβασιά του Μέγδοβα παρέσυρε και κατέστρεψε τα καλούπια και τα ικριώματα .
Δίπλα από τη βάση του υπάρχει ένα πέτρινο εικονοστάσι της κοίμησης της Θεοτόκου με χρονολογία κατασκευής το 1904 , της ίδιας δηλαδή περιόδου που χτίστηκε και το γεφύρι και ''Δαπάνις Κ.Ν. Χανζάκη''. Στην περιοχή του , έφταναν και από τις δύο μεριές , μονοπάτια που σήμερα μόνο μικρά τμήματά τους σώζονται , τα οποία όμως είναι μοναδικά . Τέτοια μονοπάτια , με τόσο πλάτος και τέτοια ποιότητα κατασκευής , σπάνια συναντά κανείς σήμερα . Μετά την κατάρρευση του γεφυριού, στήθηκε ένα καρέλι δίπλα στη γκρεμισμένη βάση, για να εξυπηρετήσει τους διερχόμενους που πλέον δεν είχαν σημείο διέλευσης του Μέγδοβα. Η χρήση του καρελιού διήρκεσε μέχρι το 1980 περίπου, εποχής δηλαδή που οι νέοι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι απορρόφησαν όλες τις μεταφορές.
Η επίσκεψη στο πεσμένο αυτό γεφύρι αξίζει χωρίς να είναι δύσκολη . Αφήνουμε το δρόμο Δάφνης – Μαυρομμάτας στη περιοχή Τσαγκαβέλα , στο σημείο όπου υπάρχει ένα μεγάλο στεγασμένο εικονοστάσι και κατεβαίνουμε το χωματόδρομο για περίπου 15 λεπτά . Οι Λογγιές είναι μία περιοχή με εγκαταλελειμμένα σπίτια και χωράφια δίπλα στον Μέγδοβα . Όταν φτάσουμε στο ποτάμι , ακολουθούμε την ροή του και πλησιάζουμε στην ορθοπλαγιά της νότιας όχθης . Εδώ χρειάζεται προσοχή για να βρούμε την αρχή του πέτρινου μονοπατιού , του οποίου έχει καταστραφεί το πρώτο κομμάτι , καθώς και άλλα στα κατοπινά σημεία της χάραξής του . Η πορεία αυτή μέχρι το πεσμένο γεφύρι διαρκεί γύρω στα πέντε λεπτά και η επιστροφή γίνεται από τον ίδιο δρόμο .
--
* Στην εφημερίδα "Η ΒΡΑΧΑ" τεύχος 14-15 Φεβρουάριος 2016 έχει δημοσιευτεί ένα σκίτσο του Βραχινού ζωγράφου Μπάμπη Τσέλου, που δείχνει το γεφύρι με επίπεδη ράχη. Η ιχνογράφηση έγινε μετά από περιγραφές ντόπιων που είχαν περάσει από αυτό. (στοιχεία από σχετική έρευνα του Ηλία Τσέλου).
14 . Β . Ν . Μαντούζα : ‘’Η Βράχα‘’. Σελ . 53 .
15. Πολλά από τα στοιχεία για το γεφύρι της Κότσιτας τα έδωσε ο κ. Β. Ν. Μαντούζας. Επίσης σε σημείωμα του συλλόγου Βραχινών προς τον κ. Ηλία Τσέλο, που ευγενικά παραχώρησε, διαβάζουμε: ''Ο
Κώστας Δημ. Κυρίτσης γεννήθηκε στη Βράχα Ευρυτανίας το 1856 και πέθανε το 1945. Ξακουστός καλλιτέχνης- ξυλουργός και εμπειροτέχνης εργολάβος Δημοσίων έργων.
Ο Κώστας πήγε στην Αθήνα και έγινε μαραγκός.
Γύρισε στη Βράχα και παντρεύτηκε την Ελένη; κόρη του Παπαγιάννη Χαλιάσου
.Είχε δύο γιούς το Γιάννη και το Δημήτρη. Στα κοινοτικά και εκκλησιαστικά έργα της
Βράχας προΐσταστε αμισθί. Στην κατασκευή Σχολείου και άλλων κοινοτικών έργων,
όπως την επίβλεψη των έργων ανακαίνισης εκ θεμελίων του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου πολιούχου Βράχας το
1914-18, σπουδαίο παράδειγμα αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα. Συνέχισε
την επίβλεψη και των εργασιών εσωτερικά του ναού.
Έφτιαξε
το τοξοτό γεφύρι στα Κότσιτα Βράχας επί
του Μέγδοβα ποταμού. Χτίσιμο που έγινε το 1904 -1905 .Ωραία κατασκευή η οποία
ανατινάχθηκε από το στρατό το 1949. Από την κατασκευή αυτή λέγεται ότι πήρε και
το δίπλωμα εργολάβου.''
15Α. Άρθρο του Κου Ευάγγελου Τούτσικα ( Βράχα 7-8-2004 ) στην εφημερίδα Ευρυτανικοί Αντίλαλοι. Οκτώβριος 2004-->
Στοιχεία γεφυριού :
Μήκος : 50,00 , πλάτος: 2,20 , ύψος: 9,50 , κατεύθυνση: ΒΔ-ΝΑ , υψόμετρο: 420 , γεωγραφικό ύψος: 39ο03'12.32''Ν , γεωγραφικό πλάτος: 21ο45'40.13''Ε .