Το Γεφυράκι είναι χτισμένο πάνω στον ποταμό Γρανιτσιώτη και δίπλα σε ένα από τα ωραιότερα τοπία που συναντά κανείς στην Ευρυτανία. Εκεί, και ανάμεσα σε πουρνάρια και δάφνες, βρίσκεται το ρέμα του Μπουζουνίκου κι οι υπέροχοι μαίανδροι του Γρανιτσιώτη, οι οποίοι σχηματίστηκαν από την διάβρωση των νερών πάνω στην συμπαγή βραχομάζα της περιοχής, δίνοντας διέξοδο στα νερά προς τον Αχελώο, αφού περάσουν πρώτα κάτω από το Γεφυράκι. Σήμερα όμως το γεφύρι είναι σκεπασμένο από την νέα γέφυρα που ενώνει το δρόμο από Βελαώρα προς Τοπόλιανα. Η τσιμεντένια αυτή προσθήκη μπήκε το 1954.
Η αλλαγή της κοίτης του Γρανιτσώτη έχει σαν αποτέλεσμα, κατά περιόδους, να φράζει το στενό πέρασμα κάτω από την καμάρα του γεφυριού, από φερτές ύλες και τα νερά να βρίσκουν διέξοδο πάνω απ’ το Γεφυράκι. Το γεγονός αυτό αναφέρεται ότι συνέβη το 1903 και το 1963. 26
Σαν κτίσμα είναι εντυπωσιακό, σφηνωμένο ανάμεσα στα κάθετα πρανή του ποταμού, με επίπεδη ράχη χωρίς προστατευτικά πεζούλια κι ακράδες. Έχει κτισθεί από Ηπειρώτες μαστόρους την περίοδο της Τουρκοκρατίας και εξυπηρετούσε τις μετακινήσεις από Βελαώρα προς Τοπόλιανα και Γρανίτσα.
Η τοπική παράδοση διαδίδει ότι στο γεφύρι αυτό έγινε, πριν πολλά χρόνια, ένα ατύχημα, το οποίο αναφέρεται στα γύρω χωριά σαν παράδειγμα όταν θέλουν να επικαλεστούν τη θεία δίκη: «Κάποιος ονόματι Ζούλας από το Βάλτο, μαζί με άλλους δύο, στο χωριό Περδικάκι σκότωσε έναν καλαντζή και τον λήστεψε. Το ποσό δε που του πήρε ήταν επτά δεκάρες. Φεύγοντας από τον τόπο του φονικού τραβώντας τον γάιδαρό του, στο δρόμο για τη Γρανίτσα έφτασε στο γεφυράκι στου Μπουζουνίκου. Στα μισά του γεφυριού, ο γάιδαρος «κόλλησε, τα στύλιωσε» κι ο Ζούλας άρχισε να τον τραβάει από την τριχιά του για να προχωρήσει. Το ζώο όμως δεν έκανε βήμα. Τότε, στην προσπάθειά του να ξεκολλήσει το ζώο κόπηκε η τριχιά και, μη μπορώντας να κρατηθεί, ο Ζούλας έπεσε στο ποτάμι και σκοτώθηκε. Έτσι, ο φονιάς πλήρωσε το έγκλημα που έκανε με την ίδια τη ζωή του. Μπορεί να μην τον είδε άνθρωπος να κάνει το άδικο αλλά ο Θεός ....» 27. Η παράδοση επίσης αναφέρει ότι μετά το ατύχημα αυτό, τοποθετήθηκαν στο γεφύρι προστατευτικά σιδερένια κάγκελα που με τον καιρό κι αυτά έπεσαν, γεγονός που έδωσε στο Γεφυράκι την αρχική του μορφή.
Εδώ κοντά στο γεφύρι, στο ρέμα του Μπουζουνίκου, στο «διαβολόρεμμα», έχει τοποθετήσει η φαντασία του Στ. Γρανίτσα ξωτικά και νεράιδες:
«Τι να σας πω βρε κορίτσια ... Πέρα απ’ την Κάτω Ποταμιά δεν είναι να κοιμάται όξω άνθρωπος. Τον σηκώνουν τα ξωτικά, όσο να πής κυριελέησον. Είναι μαθές το κατοικιό τους απ’ εκεί. Δεν είδατε που λεν: «να σε πάρη από του Μπουζουνίκου». Αφού μια χρονιά που ήταν πρώιμη η Λαμπρή και πήγαν οι νυφάδες του χωριού να κόπψουν βάγια κοντά στου Μπουζουνίκου, όσο να τα φέρουν στο χωριό φλετούριξαν από τον ώμο τους κι’ έγινε αέρας. Μείναμε δίχως βάγια εκείνη τη χρονιά ... Μια φορά πήγε μες το ρέμμα να φάη ένα κλεμμένο σφαχτό ο Μήτσο – Κάτσιος κι είδε κι’ έπαθε όσο να ξημερώση ... Τον έπιασαν άντρες και γυναίκες και τον έβαλαν στο χωρό ως το πρωί ... Οι γυναίκες του κράταγαν το μαντήλι, οι άντρες βάραγαν τα λαλούμενα και πότε – πότε άντρες και γυναίκες τον τσίμπαγαν και του φώναζαν:
- Στον τόπο Μήτσο το χορό ...». 28
Το Γεφυράκι το συναντάμε μετά τη Βελαώρα προς τα Τοπόλιανα, στο σημείο που ο δρόμος περνάει πάνω από τον Γρανιτσιώτη. Από την αριστερή όχθη, μπορούμε να κατεβούμε στο ποτάμι και να δούμε την υπέροχη θέα του γεφυριού πάνω από τα κάθετα βράχια κι ανάμεσα στις δάφνες. Εδώ, μπορούμε να κολυμπήσουμε στους μαιάνδρους του Γρανιτσιώτη, που ανάμεσα στα ψηλά βράχια, σχηματίζουν γούβες με βαθιά νερά – πούντους και όμορφες αμμουδιές. Από την δεξιά όχθη, ξεκινάει ένας χωματόδρομος που στα εκατό μέτρα οδηγεί στην είσοδο του ρέματος του Μπουζουνίκου. Το ρέμα αυτό ήταν στην ουσία η παλιά κοίτη του Γρανιτσιώτη που, για άγνωστο λόγο, άλλαξε ρου. Αξίζει να περπατήσει κάποιος όλο το ρέμα με τις κάθετες πλευρές και την πυκνή βλάστηση, που παραπέμπει σε μάλλον κινηματογραφικά σκηνικά τροπικού ύφους.
--
26. Περιοδικό «Πνευματική Ζωή», τεύχος 118, Γενάρης – Φλεβάρης 1998, Άρθρο του κ. Θωμά Σταμούλη με τίτλο «Πέτρινα Γεφύρια στον Απεράντιο», σελ.63
27. Από τη διήγηση των Μάρκου Κότσια και Θανάση Μπακούση την Άνοιξη του ‘99 στη Βελαώρα και τη συμπλήρωση της ιστορίας στη συνέχεια από τον Φάνη Ζαχαράκη στο Ν.Αργύρι, ο οποίος πολύ χαρακτηριστικά κάθε τόσο έλεγε: «Εγώ αυτή την ιστορία την άκουσα, δεν ήμουνα μπροστά, ώστε να καταδικάσω τον άνθρωπο. Μπορεί να ήταν κι αθώος, αλλά έτσι την λένε όλοι εδώ. Μόνο ο Θεός όμως ξέρει την αλήθεια».
28. Μάρκου Γκιόλια: «Άπαντα Στεφάνου Γρανίτσα»,Το διαβολόρεμμα, σελ 153
Στοιχεία γεφυριού :
Μήκος : 11,00 , πλάτος: 2,00 , ύψος: 4,00 , ύψος καμάρας: 1,00 , άνοιγμα καμάρας: 4,00 , κατεύθυνση: ΒΑ-ΝΔ , υψόμετρο: 300 , γεωγραφικό ύψος: 39ο03'04.59''Ν , γεωγραφικό πλάτος: 21ο26'58.52''Ε .
.png "English"){kind=small}
