Καθώς λοιπόν οι προκαταρκτικές εργασίες προχωρούσαν ικανοποιητικά και τα προβλήματα ένα - ένα εύρισκαν τη λύση τους, πριν αρχίσουν οι κυρίως δουλειές, γινόταν ο αγιασμός στο χώρο του έργου από τον παπά του χωριού. Όμως, οι μαστόροι ήταν προληπτικοί και λέγανε ότι έπρεπε να τρέξει και λίγο αίμα πάνω στην πρώτη πέτρα που θα βάζανε. Έτσι, σφάζανε με το μυστρί έναν κόκορα στα θεμέλια του γεφυριού, ώστε να εξαγνιστούν τα παγανά, που ήθελαν αίμα, και μετά ξεκινούσαν τη δουλειά..Το πρώτο που είχαν να κάνουν οι βοηθοί, ήταν να κόψουν και να μεταφέρουν την ξυλεία που θα χρειαζόταν για να κατασκευαστούν τα καλούπια και τα στηρίγματα. Τα στηρίγματα ήταν συνήθως μονοκόμματοι κορμοί από έλατα (στρουμπίνες) που τα καρφώνανε ή τα δένανε μεταξύ τους, κι έτσι άρχιζαν να σχηματίζουν τα ικριώματα, πάνω στα οποία θα στήνανε τα καλούπια.. Επιπλέον στήνανε ορισμένους κορμούς, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να βοηθούν στην ανύψωση των υλικών με τα βίντσια και τα παλάγκα από τη βάση του γεφυριού μέχρι τα διάφορα επίπεδα εργασίας .
Όπου ήταν δυνατόν, εκτρέπανε το ποτάμι, έτσι που να διευκολύνονται οι εργασίες και να μειώνονται οι κίνδυνοι. Με την πρόοδο των εργασιών, άρχιζε να σχηματίζεται ένα ξύλινο στην αρχή τόξο, πάνω στο οποίο θα ήταν δυνατόν να χτιστεί το πέτρινο τόξο του γεφυριού.Με τον τρόπο αυτό δινόταν και το επιθυμητό σχήμα στην όλη κατασκευή.
.png "English"){kind=small}
