Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ.

Από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μέχρι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο – 17ος αιώνας μέχρι τα μέσα του 20ου – η περιοχή της Ευρυτανίας χάρη στη γεωγραφική της θέση ήκμασε. Επειδή τα βουνά πάντα αποτελούσαν καταφύγιο για τους διωκόμενους από τους καταχτητές πληθυσμούς, κατοικήθηκαν απίθανες γωνιές της κι έτσι ο πληθυσμός της αυξήθηκε. Αυτή η αύξηση έφερε με τη σειρά της την οικονομική ευμάρεια και σα φυσικό επακόλουθο ήρθε η ανάπτυξη ενός σημαντικού πολιτισμού, υπολείμματα του οποίου φτάνουν ως τις μέρες μας.
Η γειτνίασή της με την Ήπειρο και οι επιρροές που δεχόταν από μία από τις πιο δημιουργικές εστίες πολιτισμού της εποχής, αλλά και η παλιννόστηση Ευρυτάνων από πλούσιες πόλεις και χώρες, έφεραν τον πλούτο και την ανάπτυξη. Παιδεία, τέχνες, δημοτικό τραγούδι, αρχιτεκτονική έφτασαν σε υψηλό επίπεδο. Άνοιξαν σχολές από περίφημους δασκάλους, αναπτύχθηκαν τέχνες όπως η σηροτροφία και η μεταλλουργία , τελειοποιήθηκαν η υφαντική και η αγιογραφία και χτίστηκαν μοναστήρια, αρχοντόσπιτα και μεγάλα γεφύρια.