tag:blogger.com,1999:blog-83718944757183389832024-03-05T15:03:17.010-08:00Γεφύρια της ΕυρυτανίαςΝίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comBlogger102125tag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-76278504131623981382009-12-04T02:20:00.000-08:002012-01-29T23:38:11.736-08:00
Η χώρα των Ευρυτάνων κατά τον ΙΗ'-ΙΘ' αιώνα.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:
Αυτή η δουλειά ξεκίνησε σαν ιδέα το 1982. Άρχισε να υλοποιείται σταδιακά και συνέχισε να εμπλουτίζεται για τα επόμενα δεκαεπτά χρόνια, με μεγάλα όμως και αναγκαστικά ενδιάμεσα διαλείμματα.
Δύο είναι οι «φιλόδοξοι» στόχοι αυτής της προσπάθειας. Αρχικά, να γίνουν ευρύτερα γνωστά στο κοινό τα υπέροχα Ευρυτανικά γεφύρια, πράγμα που Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-86129738871494186672008-12-04T02:16:00.000-08:002020-04-20T05:04:05.449-07:00Βιβλιογραφία
<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:1; mso-generic-font-family:roman; mso-font-format:other; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-24900362356573898462008-11-21T09:14:00.002-08:002010-05-09T22:43:04.843-07:00ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:- Εισαγωγικό σημείωμα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ:
- Η πρώτη επαφή με την Ευρυτανία
- Τα αρχαιολογικά της ενδιαφέροντα
- Η εποχή της ευημερίας
- Η αρχιτεκτονική
- Το τότε και το σήμερα
- Τα γεφύρια σαν υλικό έρευνας
- Η έρευνα. Δημιουργία – Περιεχόμενο
- Τα προβλήματα
-
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
- Ειδική Παρουσίαση του νομού
- Η ανάγκη επικοινωνίας
- Τα ξυλογέφυρα & τα καρέλια. Τα καρέλια
- ΤοΝίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-52818016446979367362008-11-21T09:14:00.001-08:002008-12-05T00:47:17.981-08:00Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΑν κάποιος ξένος θελήσει να περιγράψει την Ευρυτανία, σε δύο τομείς είναι πιθανόν να εστιάσει την προσοχή του. Στις φυσικές ομορφιές της, καθώς και στα τεράστια προβλήματά της. Αυτό είναι λογικό άλλωστε, διότι μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν έχουν γίνει γνωστοί στο ευρύτερο κοινό άλλοι λόγοι που να «αξίζει» να ασχοληθείς μαζί της. Όταν όμως ζήσει κανείς εδώ ή αρχίσει να επισκέπτεται Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-80316565571984990062008-11-21T09:13:00.002-08:002009-10-08T00:44:13.744-07:00ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΗ περιοχή μας, κάλλιστα θα μπορούσε να προσελκύει περισσότερους περιηγητές αν διέθετε κατάλληλα αξιοποιημένους αρχαιολογικούς χώρους. Δυστυχώς όμως, χώροι με τις απαραίτητες σύγχρονες υποδομές υποδοχής, σήμερα δεν υπάρχουν.Αν και αρκετές πηγές, από τα χρόνια του Ομήρου μέχρι και σήμερα αναφέρονται σε Ευρυτανικά τοπωνύμια και πάμπολλα ευρήματα έχουν έρθει στο φως κατά καιρούς, αυτά δεν έχουν Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-83488827666107045022008-11-21T09:13:00.001-08:002008-11-21T09:20:30.778-08:00Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ.Από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μέχρι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο – 17ος αιώνας μέχρι τα μέσα του 20ου – η περιοχή της Ευρυτανίας χάρη στη γεωγραφική της θέση ήκμασε. Επειδή τα βουνά πάντα αποτελούσαν καταφύγιο για τους διωκόμενους από τους καταχτητές πληθυσμούς, κατοικήθηκαν απίθανες γωνιές της κι έτσι ο πληθυσμός της αυξήθηκε. Αυτή η αύξηση έφερε με τη σειρά της την οικονομική ευμάρεια Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-15662084977605270662008-11-21T09:12:00.000-08:002009-10-15T10:27:44.707-07:00Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ.Κρίνοντας από τον πλούτο των κτισμάτων που σώζονται ως τα σήμερα, διαπιστώνουμε ότι η αρχιτεκτονική της εποχής έφτασε σε πολύ υψηλό επίπεδο, αν και ήταν τελείως εμπειρική. Βασιζόταν στη γνώση που σωρεύτηκε και εξελίχτηκε με το πέρασμα του χρόνου και μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά. Αξιοποιούσε τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, καθώς και τις ντόπιες δομικές πρώτες ύλες. Πουθενά δεν αναφέρεται Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-15439632727884677992008-11-21T09:11:00.002-08:002011-10-08T10:03:59.252-07:00ΤΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.Όλα αυτά τα κτίσματα έχουν σαν κοινά χαρακτηριστικά τον τρόπο κατασκευής, τα δομικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, την αισθητική τους και το δέσιμο με τον περιβάλλοντα χώρο. Σήμερα λοιπόν, που όλα έχουν αλλάξει, που έχουν εγκαταλειφθεί τεχνικές και υλικά , για να αντικατασταθούν από τις σύγχρονες τεχνολογικές λύσεις, η απώλεια οποιουδήποτε παραδοσιακού κτίσματος είναι ασυγχώρητη. Για να υπάρχει και Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-1992313975267432442008-11-21T09:11:00.001-08:002008-11-21T09:20:30.779-08:00ΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΣΑΝ ΥΛΙΚΟ ΕΡΕΥΝΑΣ.Απ’ όλα τα παλιά κτίσματα, εκείνο που προκαλεί το μεγαλύτερο δέος όταν το βλέπεις, εκείνο που δίνει και το όνομά του ακόμα στην ευρύτερη περιοχή, εκείνο που φτιάχτηκε για να προστατευθούν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες από θανάσιμους κινδύνους, είναι το πέτρινο τοξωτό γεφύρι.. Πόσο μυστήριο δεν δίνει άραγε, στη βαθύσκιωτη ποταμιά η περήφανη παρουσία του; Πόσοι τοπικοί θρύλοι δεν έχουν φτιαχτεί, Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-78499182602947889742008-11-21T09:10:00.000-08:002008-11-21T09:20:30.779-08:00Η ΕΡΕΥΝΑ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ – ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.Τα γεφύρια που βρίσκουμε στο χώρο της Ευρυτανίας δε διαφέρουν, σαν κατασκευές, από αντίστοιχα άλλων γειτονικών περιοχών. Δε συναντάμε δηλαδή διαφορετική τεχνοτροπία εδώ ή άλλη ιδιαιτερότητα, από ό,τι άλλο, εκτός ίσως από ορισμένα χαρακτηριστικά στα γεφύρια της Τέμπλας και του Αυλακιού. Ο περιορισμός όμως της έρευνας, στα στενά γεωγραφικά όρια του νομού, ήταν αναγκαίος όχι για λόγους Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-88908843018539933572008-11-21T09:09:00.000-08:002020-04-20T05:00:12.632-07:00ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
Οι δυσκολίες που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της συλλογής των διακριτικών στοιχείων οδηγούν από μόνες τους στις διαπιστώσεις που έχουν ήδη αναφερθεί, δηλαδή ότι η απουσία καταγραφής των μνημείων, η ανεπάρκεια των γραπτών κυρίως πηγών είναι το πρώτο και αποφασιστικότερο βήμα για την απώλεια της συλλογικής μνήμης.
Για να γίνει δυνατός ο ακριβής εντοπισμός της θέσης των γεφυριών, αντλήθηκαν Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-44394445779017917312008-11-21T09:06:00.001-08:002008-11-21T09:08:26.863-08:00ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΕΙΔΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.Η Ευρυτανική γη, μορφολογικά φαίνεται να χωρίζεται σε τέσσερις περιοχές, τις οποίες διαρρέουν μεγάλα ποτάμια και τις οριοθετούν ψηλά βουνά. Πρόκειται δηλαδή για τέσσερις κοιλάδες ή καλύτερα για τέσσερις λεκάνες απορροής των νερών της. Αυτές με τη σειρά είναι: Η κοιλάδα των ποταμών Καρπενησιώτη, Κρικελλοπόταμου και Τρικεριώτη, η κοιλάδα του Μέγδοβα, η κοιλάδα του Αγραφιώτη και τέλος, η κοιλάδα Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-73346366586639865302008-11-21T09:05:00.000-08:002009-10-08T00:54:16.771-07:00Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ .Βλέπουμε, λοιπόν, σε γενικές γραμμές, πως όλη η Ευρυτανία τέμνεται από μεγάλες και μικρές χαράδρες, οι οποίες δημιουργούν αξεπέραστα εμπόδια στις μετακινήσεις και ουσιαστικά απομακρύνουν ακόμα περισσότερο τη μία περιοχή από την άλλη. Αν προσθέσουμε σ’ αυτό το πρόβλημα , τα απόκρημνα και δύσβατα βουνά της και τις σκληρές καιρικές συνθήκες που επικρατούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα, Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-17660264596865015172008-11-21T09:04:00.002-08:002009-10-16T00:52:36.513-07:00ΤΑ ΞΥΛΟΓΕΦΥΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΡΕΛΙΑ.Για τους ντόπιους, η επιβίωση είχε αναχθεί σε καθημερινή περιπέτεια με αβέβαιη έκβαση. Επιβαλλόταν συνεπώς, η εξεύρεση μιας πρακτικής λύσης που θα τερμάτιζε την αγωνία και τον κάματο. Η εύκολη και πιο οικονομική λύση ήταν η κατασκευή μιας πρόχειρης γέφυρας με τον κορμό από κάποιο μεγάλο έλατο. Βρίσκανε λοιπόν, ένα στενό μέρος στο ποτάμι, που να έχει στις όχθες του δύο μεγάλους βράχους αντικριστά,Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-42541305130495859152008-11-21T09:04:00.001-08:002009-10-16T00:54:21.581-07:00ΤΑ ΚΑΡΕΛΙΑ.Στα μεγάλα όμως ποτάμια της Ευρυτανίας, τα οποία στέκονται σα φυσικά εμπόδια ανάμεσα στα χωριά, η κατασκευή κάποιας ξύλινης γέφυρας είναι τις περισσότερες φορές αδύνατη, λόγω του πλάτους του ποταμού. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν βρίσκουμε ξυλογέφυρα σ’ αυτά, όπου οι συνθήκες το επιτρέπουν, όπως την Τέμπλα στον Αχελώο κι ένα άλλο στην συμβολή του Μπεσιώτη με το Μέγδοβα. Αλλά ο κανόνας έλεγε ότιΝίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-7371916099847802792008-11-21T09:02:00.002-08:002008-12-05T08:22:11.126-08:00ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΓΕΦΥΡΙ.Κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες λοιπόν, η μοναδική διέξοδος ήταν να στηθεί μία κατασκευή όσο το δυνατόν πιο σταθερή, άξια εμπιστοσύνης από πλευράς ασφάλειας και η οποία θα μπορούσε να περατωθεί εύκολα.. Ήταν γνωστό, φυσικά, από πολύ παλιά, πως η κατασκευή ενός γεφυριού πέτρινου ήταν δυνατή και έγινε σύντομα κατανοητό ότι αυτό θα ήταν και η σωτήρια λύση. Αλλά, από τη σύλληψη μέχρι την Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-60436539592047776162008-11-21T09:02:00.001-08:002009-10-13T08:31:50.431-07:00Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΡΩΝ.Στη χρονική περίοδο στην οποία αναφερόμαστε, περίπου από το 1659, που χτίστηκε το γεφύρι του Μανώλη, μέχρι το 1957 που στήθηκε το νεότερο γεφύρι της Ευρυτανίας, το Ελληνικό κράτος είτε δεν υπήρχε (Τουρκοκρατία , μέσα 17ου αιώνα έως αρχές 19ου) είτε διένυε τα πρώτα του βήματα. άτολμα.. Κατά συνέπεια, ούτε οι Τούρκοι ούτε στη συνέχεια το νεοσύστατο και ανοργάνωτο ελληνικό κράτος μπορούσαν να Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-56166469706649957172008-11-21T09:01:00.000-08:002009-10-13T08:35:39.581-07:00ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΑΦΕΣ.Όταν λοιπόν συγκεντρώνονταν τα χρήματα που απαιτούνταν για το έργο, η κοινοτική επιτροπή, που είχε αναλάβει την προώθηση των εργασιών, ερχόταν σε επαφή με διάφορους μαστόρους που θα μπορούσαν να το κατασκευάσουν. Αν το έργο ήταν μικρό και η δουλειά εύκολη, συνεννοούνταν με ντόπιους τεχνίτες από τις γύρω περιοχές, αν υπήρχαν τέτοιοι τεχνίτες εκεί κοντά. Όταν όμως το γεφύρι που θα χτιζόταν ήταν Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-89810986348032271442008-11-21T09:00:00.000-08:002009-10-13T08:36:50.313-07:00ΤΑ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ.10.Οι Ηπειρώτες μαστόροι, στην προσπάθειά τους να βρουν και να κλείσουν δουλειές, είχαν την συνήθεια να σχηματίζουν ομάδες μεταξύ τους και να περιφέρονται σ’ όλη την Ελλάδα. Οι ομάδες αυτές ονομάζονταν μπουλούκια . Ήταν δηλαδή οργανωμένες παρέες που απαρτίζονταν από όλες τις ειδικότητες, μαστόροι, πελεκάνοι, χτιστάδες και αχθοφόροι. Ο καθένας είχε το υποζύγιό του, που με αυτό μετέφερε τα Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-68715413448771329142008-11-21T08:59:00.000-08:002009-10-08T01:37:44.164-07:00Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ.Αφού λοιπόν γινόταν η κατ’ αρχήν επιλογή των μαστόρων, ο πρωτομάστορας και μία επιτροπή των κατοίκων, επισκέπτονταν το μέρος που θα έπρεπε να γίνει το γεφύρι και μετά από συζητήσεις, διαφωνίες και πάλι συζητήσεις, κατέληγαν στην καταλληλότερη τοποθεσία. Στη συνέχεια, άρχιζαν οι διαπραγματεύσεις για το ποσόν, τα υλικά, τις ευκολίες από τους κατοίκους, τις μεταφορές και τον χρόνο που θα απαιτούντανΝίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-90482281985922008672008-11-21T08:58:00.002-08:002009-10-08T01:38:17.871-07:00Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ.Όπως είπαμε και στο κεφάλαιο για τα ξυλογέφυρα, οι περιοχές που επιλέγονταν για τη θεμελίωση των γεφυριών, ήταν τα στενότερα περάσματα των ποταμών, που τα δημιουργούσαν δύο αντικριστοί βράχοι. Ο λόγος ήταν προφανής. Το τόξο του γεφυριού θα είχε μικρότερη διάμετρο αφ’ ενός και αφ’ ετέρου ο βράχος θα λειτουργούσε σαν το καταλληλότερο και στερεότερο θεμέλιο. Αποφεύγονταν θέσεις με μεγάλο άνοιγμα, Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-51550939980452792942008-11-21T08:58:00.001-08:002009-10-13T02:46:19.613-07:00ΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ.Από τη στιγμή που ολοκληρώνονταν όλες οι συμφωνίες και τα σχετικά με την χωροθέτηση της νέας κατασκευής, έπρεπε να διευθετηθούν και ένα πλήθος από λεπτομέρειες που, αν δεν προβλέπονταν εγκαίρως, θα προκαλούνταν μεγάλες καθυστερήσεις στο έργο. Έτσι, γινόταν η επιλογή του νταμαριού για την εξόρυξη της πέτρας και η προετοιμασία και συλλογή των υλικών της συνδετικής ύλης. Άλλες εργασίες που έπρεπε ναΝίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-57203091396364136582008-11-21T08:57:00.000-08:002009-10-10T02:34:43.360-07:00ΤΑ ΞΥΛΙΝΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ.Καθώς λοιπόν οι προκαταρκτικές εργασίες προχωρούσαν ικανοποιητικά και τα προβλήματα ένα - ένα εύρισκαν τη λύση τους, πριν αρχίσουν οι κυρίως δουλειές, γινόταν ο αγιασμός στο χώρο του έργου από τον παπά του χωριού. Όμως, οι μαστόροι ήταν προληπτικοί και λέγανε ότι έπρεπε να τρέξει και λίγο αίμα πάνω στην πρώτη πέτρα που θα βάζανε. Έτσι, σφάζανε με το μυστρί έναν κόκορα στα θεμέλια του γεφυριού, Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-62661455366335847222008-11-21T08:56:00.000-08:002009-10-16T01:20:22.854-07:00ΤΟ ΣΧΗΜΑ.Το σχήμα που θα έπαιρνε το γεφύρι ήταν δουλειά του πρωτομάστορα και εξαρτιόταν από την μορφολογία του εδάφους, καθώς και από την απόσταση που είχαν οι όχθες μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούσε να μοιάζει με κάποιο άλλο γεφύρι, καθένα ήταν έργο μοναδικό και ανεπανάληπτο, τη στιγμή που το σχήμα του καθοριζόταν από παράγοντες που προέκυπταν κάθε φορά .Αν θέλουμε να κατατάξουμε τα γεφύρια σεΝίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8371894475718338983.post-61229285955250152272008-11-21T08:55:00.002-08:002009-10-08T01:41:03.214-07:00ΤΟ ΟΝΟΜΑ.Το όνομα που έχει το κάθε γεφύρι και με το οποίο είναι μέχρι σήμερα γνωστό, είναι στενά δεμένο με την ιστορία και τις συνθήκες κατασκευής του. Πολλά είναι τα γεφύρια που φέρουν απλά το όνομα της περιοχής στην οποία είναι χτισμένα (Γεφύρι του Νόστιμου, γεφύρι στο Παπαρούσι). Άλλα, έχουν το όνομα κάποιου παρακείμενου κτίσματος (γεφύρι του Μύλου) κι άλλα, το όνομα του κτήτορά τους (γεφύρι του Νίκος Αντωνόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08810717562898030981noreply@blogger.com